Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1920. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1920. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2023

Εμμανουήλ Ζωνουδάκης: Ένας άγνωστος ήρωας, στη Θράκη της απελευθέρωσης

*Ο θάνατος του Ζωνουδάκη στην εφημερίδα "Μακεδονία"


 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Ο Κρητικός ανθυπολοχαγός Εμμανουήλ Ζωνουδάκης, είναι ένας άγνωστος ήρωας, που έχασε τη ζωή του με τρόπο βασανιστικό, όταν η Ελλάδα, ήταν έτοιμη να απελευθερώσει το καλοκαίρι του 1920 την Ανατολική Θράκη. Σήμερα, κανένας δεν γνωρίζει τη θυσία του. Κανένας δεν τον μνημονεύει πλέον…

               Βέβαια, τον Αύγουστο 1920, η πόλη της Αδριανούπολης, περίπου 40 μέρες μετά την απελευθέρωσή της τίμησε τη μνήμη των παλληκαριών, που έδωσαν τη ζωή τους τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, για να πνεύσει άνεμος ελευθερίας, μετά από σκλαβιά σχεδόν 600 ετών. Η Αδριανούπολη, η μητρόπολη του Θρακικού Ελληνισμού και η ΙΧ Μεραρχία τέλεσαν το μνημόσυνο των πεσόντων, με μεγάλη επισημότητα. Τότε μετά την κατάθεση στεφάνων στο κενοτάφιο που είχε στηθεί, έγινε προσκλητήριο νεκρών και ανάμεσα στα άλλα ακούσθηκε και το όνομα του ανθυπολοχαγού Ζωνουδάκη.

               Στο μνημόσυνο εκείνο είχαν παραστεί ο ύπατος αρμοστής Αντώνιος Σαχτούρης, ο διοικητής της IX Μεραρχίας υποστράτηγος Λεοναρδόπουλος, ο γενικός πρόξενος Αθανάσιος Χαλκιόπουλος, ο δήμαρχος Αδριανούπολης, ο μουφτής Χιλμή, ο τέως δήμαρχος Αδριανούπολης Σεφκέτ Μπέης. Το μνημόσυνο τέλεσε ο μητροπολίτης Πολύκαρπος.

               Στο ιστορικό εκείνο μνημόσυνο εκφωνήθηκε δεύτερο κατά το προσκλητήριο νεκρών το όνομα «Ζωνουδάκης Εμμανουήλ, ανθυπολοχαγός του 2ου Λόχου Πολυβόλων, έπεσε γενναίως μαχόμενος κατά την μάχην της 8ης Ιουλίου εν Καραγάτς». Το πρώτο όνομα ήταν το όνομα του λοχαγού Νικόλαου Διαμάντη. Όμως αυτό δεν ήταν αληθές για τον ανθυπολοχαγό Ζωνουδάκη. Προφανώς επικράτησαν κάποιοι λόγοι σκοπιμότητας και ανάγκης των καιρών. Η αλήθεια όμως για το θάνατο του Κρητικού ανθυπολοχαγού ήταν διαφορετική.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Βασιλεύς Αλέξανδρος: Πορεία νίκης και ελευθερίας από Σμύρνη, σε Πάνορμο, σε Ραιδεστό, σε Δεδέαγατς και Αδριανούπολη, το 1920.

*Ο βασιλεύς Αλέξανδρος παρακολουθεί από τον "Αβέρωφ" την απόβαση των ελληνικών δυνάμεων στη Ραιδεστό 


 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Η μεγάλη περιοδεία, που έκανε στις αρχές του Ιουλίου 1920, ο βασιλεύς Αλέξανδρος ήταν μια αλησμόνητη πορεία νίκης και ελευθερίας. Ξεκίνησε από το Παλαιό Φάληρο επιβαίνοντας στο θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ» πήγε μόνο στο λιμάνι της Σμύρνης, επισκέφθηκε τον αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο στην Πάνορμο, παρέστη στην απόβαση απελευθέρωσης της Ραιδεστού, πήγε σε Αλεξανδρούπολη και Κομοτηνή και μέσω Διδυμοτείχου έφτασε στο Καραγάτς για να εισέλθει στην Αδριανούπολη, μια μέρα μετά την απελευθέρωσή της. Το έθνος ζούσε τότε μοναδικές και αλησμόνητες στιγμές σε όλα τα μέτωπα.

               Τον Ιούλιο του 1920 ο βασιλεύς Αλέξανδρος είχε πρόθεση να επισκεφθεί τη Σμύρνη και το Μικρασιατικό Μέτωπο. Από την πλευρά όμως των Μεγάλων Δυνάμεων διατυπώθηκαν αντιρρήσεις για την επίσκεψη αυτή. Η κυβέρνηση Βενιζέλου φαίνεται πώς θορυβήθηκε και αποφάσισε να μην γίνει η επίσκεψη αυτή, παρά το γεγονός ότι ο λαός της Σμύρνης  είχε αρχίσει προετοιμασίες για μεγάλη υποδοχή.

               Τελικά στις 10 μ.μ. στις 2 Ιουλίου ο Αλέξανδρος φορώντας στολή ναυάρχου πήγε στο Φάληρο και  επιβιβάσθηκε στο θωρηκτό «Αβέρωφ» για να αναχωρήσει. Τον συνόδευαν οι υπασπιστές του Σούτσος, Σκουμπουρδής, Μελάς και Σοφιανός, καθώς και ο αρχηγός του Στρατιωτικού του Οίκου στρατηγός Κόρακας.

               Στην πλατεία του Φαλήρου ο κόσμος τον χειροκρότησε και ζητωκραύγαζε:

-Και στην Πόλη!!!

Στις 4 Ιουλίου έκπληκτος ο λαός διάβαζε στις εφημερίδες ότι οι Βούλγαροι κομιτατζήδες συνέχιζαν στην Θράκη τις εγκληματικές τους δραστηριότητες εις βάρος των Ελλήνων, παρά την παρουσία εκεί ελληνικού στρατού.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

Τουρκοβουλγαρική συνωμοσία σε Διδυμότειχο και Κομοτηνή τις μέρες της απελευθέρωσης του 1920

*Το Διδυμότειχο με τον Ερυθροπόταμο


 


 

               Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Οι μέρες της απελευθέρωσης της Δυτικής Θράκης, το Μάιο του 1920, επιχειρήθηκε από Τούρκους και Βουλγάρους να μετατρέψουν τη χαρά σε μέγιστη λύπη και τραγωδία, εξαιτίας της απόπειρας σκοτεινών κύκλων και από τις δύο πλευρές να συνωμοτήσουν και να ανατρέψουν τις συνθήκες του Νεϊγύ η οποία διέταξε την απομάκρυνση των Βουλγάρων από την  περιοχή και της συνθήκης του Σαν Ρέμο, που παραχωρούσε ολόκληρη τη Θράκη στους Έλληνες.

               Πρωταγωνιστής στην συνωμοσία αυτή ήταν ο διαβόητος Φουάτ Μπέης, αξιωματικός του Τουρκικού στρατού, που έδρασε με παράνομες ληστανταρτικές ομάδες. Μετά τη συνθηκολόγηση της Τουρκίας με τη συνθήκη του Μούδρου, παρέμεινε στα βουνά της Θράκης με εντολή των Μουσταφά Κεμάλ και Ισμέτ Πασά, με στόχο την συνεχή απασχόληση Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, ώστε να μην περισσεύουν για να σταλούν στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Η δράση του Φουάτ Μπέη έχει εξιστορηθεί  στην ιστοσελίδα αυτή με τρία άρθρα (Τα links τους στο τέλος του άρθρου).

               Ας έρθουμε όμως στο σημερινό μας θέμα. Την άγνωστη εξουδετέρωση της συνωμοσίας αυτής στο Διδυμότειχο, χάρη στην προθυμία ιδιωτών, που συνέλαβαν έξω από τα Λάβαρα αγγελιοφόρους των συνωμοτών.

*Το Διδυμότειχο της δεκαετίας του 1920


Η σύλληψη των αγγελιοφόρων

 

Σύμφωνα με αναφορά της υπομοιραρχίας Διδυμοτείχου στις 18 Μαΐου 1920 εμφανίσθηκαν δύο ιδιώτες ο Νικόλαος Χατζάρας, ο Δημήτριος Πασχάλης και ο Σαράντης Δρόσος, που ανέφεραν τα ακόλουθα:

               Νωρίς το πρωί εκείνης της μέρας βρίσκονταν έξω από το χωριό Σαλτίκιοϊ (σήμερα Λάβαρα) αντιλήφθηκαν δύο άτομα, που κατάλαβαν ότι είναι Οθωμανοί. Προφανώς κινούνταν ύποπτα. Ζήτησαν να εξακριβώσουν την ταυτότητά τους και τον τόπο προέλευσής τους. Οι Οθωμανοί όμως τράπηκαν σε φυγή. ΟΙ τρεις ιδιώτες τους καταδίωξαν και τους συνέλαβαν, μετά από μικρή συμπλοκή στην οποία σημειώθηκαν και τραυματισμοί.  Έκαναν σωματική έρευνα και ανακάλυψαν στον Αλή Χασάν Ογλού μια επιστολή προερχόμενη από τον αρχηγό του Τουρκοβουλγαρικού κομιτάτου Τεφήκ Μπέη. Ο Οθωμανός ομολόγησε ότι την επιστολή τη μετέφερε στο Διδυμότειχο για να την παραδώσει στον εκεί διαμένοντα Χασάν Μπέη. Στους δύο Οθωμανούς προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ενώ οι τρείς ιδιώτες κατευθύνθηκαν στη Χωροφυλακή όπου έκαναν τις σχετικές καταγγελίες.

               Οι δύο Οθωμανοί εξετάσθηκαν στη  συνέχεια από τις αρχές ασφαλείας και κατέθεσα ότι στις 16 Μαΐου 1920 πήγε στο χωριό τους Μεχρικόζ (σήμερα Κέχρος) της περιφέρειας Σουφλίου ο Τεφήκ Μπέης επικεφαλής μιας ομάδας 255 ενόπλων και προσκάλεσε μέσω του παρέδρου του χωριού Μποσταντζή Ογλού Αμέτ τον Οθωμανό χωρικό Αλή Χασάν Ογλού και του παρέδωσε την επιστολή για την μεταφέρει  στο Διδυμότειχο και να την παραδώσει στον ιδιώτη Χασάν Μπέη.

*Διδυμότειχο, το μαυσωλείο του Ουρούτς Πασά, γνωστό και ως "Πυροστιά"

Σύμφωνα με την κατάθεσή του «αγγελιοφόρου» αρχικά αρνήθηκε να παραλάβει την επιστολή, από φόβο γιατί ο Ελληνικός στρατός είχε μόλις καταλάβει τα μέρη τους και φοβόταν μήπως τον ανακαλύψουν. Τελικά-ισχυρίσθηκε- τον απείλησαν και έτσι αναγκάσθηκε να υπακούσει. Αμέσως πήγε σε ένα διπλανό χωριό και πήρε μαζί του το φίλο του Ντελή Μπεκίρ Ογλού Αμέτ. Μαζί ξεκίνησαν για το Διδυμότειχο, για να παραδώσουν την επιστολή στον Χασάν Μπέη.

Καθ’ οδόν όμως συνελήφθησαν και η επιστολή κατασχέθηκε και παραδόθηκε στη Χωροφυλακή.

*Το Διδυμότειχο της εποχής της απελευθέρωσης


Η σύλληψη του Χασάν Μπέη στο Διδυμότειχο

 

Άμεση ήταν και η σύλληψη του Χασάν Μπέη. Ταυτόχρονα μεταφράσθηκε η επιστολή, που ήταν γραμμένη στην παλαιοτουρκική γραφή, από ειδικό υπάλληλο της υποδιοίκησης Διδυμοτείχου. Από την επιστολή φάνηκε ότι προϋπήρχε συνεννόηση και συνεργασία του Χασάν Μπέη με το Τουρκοβουλγαρικό κομιτάτο. Ο ίδιος αρνήθηκε κάθε κατηγορία εναντίον του. Πρόσθεσε ότι ουδέποτε συνάντησε, ούτε γνώριζε τον Τεφήκ Μπέη. Παραδέχθηκε όμως ότι δύο μήνες νωρίτερα ο Τεφήκ Μπέης του είχε στείλε επιστολή και του ανήγγειλε, ότι είχε εκλεγεί πρόεδρος της Οθωμανικής κοινότητας της Γκιουμουλτζίνας (Κομοτηνή) γιατί ο προκάτοχός του είχε αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη, όταν καταλήφθηκε η Δυτική Θράκη από τους Γάλλους (σ.σ. εννοεί την δημιουργία της Διασυμμαχικής Θράκης).

Τότε ο Τεφήκ Μπέης με επιστολή του προς την Μουσουλμανική κοινότητα Διδυμοτείχου ζήτησε πληροφορίες για τον μουσουλμανικό πληθυσμό του Διδυμοτείχου, αλλά η κοινότητα των Μουσουλμάνων, δεν έδωσε καμιά απάντηση.  Πρόεδρος της Μουσουλμανικής κοινότητας Διδυμοτείχου είχε εκλεγεί ο αδελφός του Αλή Εφέντη, ενώ ο ίδιος ο Χασάν Μπέης είχε εκλεγεί πάρεδρος.

               Η υπομοιραρχία Διδυμοτείχου είχε υποβάλει τότε στην Ανωτέρα Διοίκηση Χωροφυλακής Δυτικής Θράκης στην Κομοτηνή αντίγραφο της ύποπτης επιστολής σε μετάφραση, γιατί η πρωτότυπη επιστολή του Τεφήκ Μπέη και μία προκήρυξη υποβλήθηκαν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο στη Διασυμμαχική Θράκη, τον Χαρίσιο Βαμβακά. Η άλλη προκήρυξη είχε περιληφθεί στη σχετική δικογραφία.

*Απόσπασμα της Τουρκοβουλγαρικής συνωμοτικής επιστολής σε μετάφραση


Η επίμαχη επιστολή

 

               Με την επιστολή του ο Τεφήκ Μπέης ανέφερε ότι σχηματίσθηκε κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας Δυτικής Θράκης και ότι οι προκηρύξεις έπρεπε να προωθηθούν στην Αδριανούπολη. Στο Διδυμότειχο αλλά και σε άλλα μέρη υπό την διοίκηση του Χασάν Μπέη θα έπρεπε να σχηματισθεί μία αρχή ασφαλείας με εξουσία αλλά και με χωροφύλακες που θα πρέπει να βρεθούν. Στο Διδυμότειχο επίσης θα πρέπει να σχηματισθεί  μια ταχυδρομική υπηρεσία, που θα αποτελεί κέντρο εξασφάλισης της διανομής αλληλογραφίας μεταξύ του ενεργού στρατού του Τζαφέρ Ταγιάρ διοικητή της Αδριανούπολης και της Εθνικής Αμύνης Δυτικής Θράκης, που έδρευσε στο Μεχρικόζ (Κέχρος). Αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η συμπλήρωση όλων των εντολών, αυτά να γίνουν γνωστά στους κατοίκους. Την επιστολή υπέγραφε ο γραμματέας του Κέντρου Εθνικής Αμύνης. Η υπογραφή του είναι δυσανάγνωστη.

               Αποκαλυπτική των προθέσεων Τούρκων και Βουλγάρων ήταν η προκήρυξη, ο οποία απευθύνονταν προς «τους κατοίκους της Δυτικής Θράκης» και άρχιζε με τη φράση:

«Ο αποτελών την αρχαίαν πλειονοψηφίαν της Δυτικής Θράκης Οθωμανικός λαός από την σύναψη της ανακωχής μέχρι σήμερον και υπό την σκέπην του αντιπροσώπου της Γαλλίας ευρίσκετο εις συνεννοήσεις με τους διαφόρους πολιτικούς προς επίτευξιν ανεξαρτησίας. Το αποτέλεσμα της πολιτικής ταύτης υπήρξεν η διοίκησις της Δυτικής Θράκης με τα γνωστά σημερινά σύνορά της και η οποία ανετέθη εις τον γενικόν Διοικητήν της Ανατολικής δυνάμεως στρατηγόν Δεσπεραί, εκ μέρους του οποίου διορισθείς διοικητής Θράκης είναι ο στρατηγός Σαρπύ».

*Το Συμβούλιο της Διασυμμαχικής Θράκης με τον στρατηγό Σαρπύ

               Στην προκήρυξη εκφράζονταν η άποψη ότι υπό την σκέπη της Γαλλίας το Οθωμανικό έθνος θα εξασφάλιζε μια διεθνή διοίκηση για τη Θράκη και για το σκοπό αυτό ασχολήθηκε η πολιτική τους. Τόνιζαν επίσης ότι η βάση των ενεργειών τους ήταν οι διακηρύξεις του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον περί ισότητας και ελευθερίας, αλλά εξέφραζαν την λύπη τους γιατί η επιθυμία του λαού θυσιάσθηκε στην πολιτική της Ελλάδας.

«Η δοθείσα απόφασις εις την συνδιάσκεψιν του Σαν Ρέμο αφήνει την Πατρίδα μας εις την κατάληψιν της Ελλάδος. Ιδού οι κάτοικοι Τούρκοι και Βούλγαροι της Δυτικής Θράκης σήμερον επί των σημείων αυτών απεφάσισαν σύμφωνοι και σύσσωμοι να αμυνθούν προς περιφρούρησιν της υπάρξεώς των. Όλη η ανθρωπότης συμφωνεί. Ιδού σήμερον σύμφωνοι με τους Εθνικούς πόθους και με την γενικήν επιθυμίαν η σύμπραξις των Βουλγάρων δια την Εθνικήν  Άμυναν και υπό την σκέπην της Γαλλίας επισήμως δηλούται. Το κράτος μας με όλας τας δυνάμεις τους εις το ζήτημα τούτο θα υποστηρίξη τα δίκαια των Θρακών» αναφέρονταν στην τουρκοβουλγαρική προκήρυξη.  

               Η προκήρυξη κατέληγε με την ευχή «να ζήσει η υπό την σκέπην της Γαλλίας μέλλουσα κυβέρνησις της Εθνικής Αμύνης Δ. Θράκης» και με ζητωκραυγή υπέρ των κατοίκων της Δυτικής Θράκης.

               Στην προκήρυξη υπήρχε και η σύνθεση της ψευδοκυβέρνησης των Τουρκοβουλγάρων, που αξίζει- για την ιστορία- να τους γνωρίζουμε:

        Πρόεδρος Τεφήκ Μπέης

Υπουργός Εσωτερικών  Χασάν Ταχσίν Μπέης

Υπουργός Στρατιωτικών Φουάτ Μπέης

Δικαιοσύνης Αμντουλχαλίμ Εφέντης

Εμπορίου- Γεωργίας δόκτωρ Δότσκωφ

Ταχυδρομείων- Τηλεγραφείων Βαγγέλ Γεωργίεφ

Μααρίφ (Εκπαίδευσης) Τζελάλ Μπέης

Οικονομικών Τεφήκ Μπέης (επιτροπικώς)

Θρησκευτικών Χασάν Χουσί Εφέντη

Οδοποιΐας (Ναφά) Κόστα Γεωργίεφ

Όλο αυτό το ευχολόγιο για τη σκέπη της Γαλλίας, επιβεβαιώνει τη φημολογία των ημερών εκείνων, ότι Γάλλοι των μυστικών υπηρεσιών κινούνταν στο παρασκήνιο για να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο κρατίδιο Θράκης, το οποίο θα λειτουργούσε ως Γαλλικό προτεκτοράτο. Ιδιαίτερο ρόλο είχε παίξει ο Γάλλος λοχαγός Ζαμπά, ο οποίος είχε στενή συνεργασία στην Αδριανούπολη με το συνταγματάρχη Τζαφέρ Ταγιάρ, προωθώντας τις ιδέες αυτές.

*Ο Τάνε Νικολώφ και ο Φουάτ Μπέης
 

Ο ρόλος του Φουάτ Μπέη

 

               Σημαντικός για την προώθηση των Τουρκοβουλγαρικών σχεδίων- αν και απέτυχε τελικά- ήταν ο ρόλος του ταγματάρχη Φουάτ Μπέη, που ενεργούσε με βάση τις εντολές του Μουσταφά Κεμάλ.

Η ιστορία του Φουάτ Μπέη, άρχισε πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έδρασε εναντίον των Σέρβων στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και των Ελλήνων στη Δυτική Θράκη και Ανατολική Μακεδονία, συνεργαζόμενος με Βούλγαρους κομιτατζήδες.  Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1887 και πέθανε το 1970.

Φοίτησε στη στρατιωτική σχολή της Αδριανούπολης και ως υπολοχαγός εντάχθηκε στο Κίνημα των Νεοτούρκων, των οποίων αποτέλεσε δραστήριο στέλεχος, αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές κατασκοπείας ή υπονομευτικής δράσης στα Βαλκάνια. Επιδόθηκε από μικρός στο άθλημα της ξιφασκίας, όπου και διέπρεψε. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων το 1924 αγωνίστηκε αλλά έχασε μεταξύ άλλων και από τον Έλληνα Κωνσταντίνο Κοτζιά, ο οποίος είχε χρηματίσει αργότερα δύο φορές δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός στην κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928 έφτασε στους ημιτελικούς. Ίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη την αθλητική ομάδα Μπεσίκτας.

Στη Θράκη φαίνεται να έδρασε κατά διαστήματα από το 1913 έως το 1923. Η δραστηριότητά  του, κυμάνθηκε στα πλαίσια της δράσης άτακτων ληστανταρτών και κομιτατζήδων, που σκόρπισαν αίμα και πόνο, αλλά δεν κατόρθωσαν να αποσπάσουν τη Θράκη από την Ελλάδα. Ο Φουάτ Μπέης έδρασε κυρίως ως πράκτορας της Teşkîlât-ı Mahsûsa. Η μυστική αυτή παρακρατική οργάνωση ιδρύθηκε από τον Εμβέρ Πασά στο πλαίσιο της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων. Στόχος της ήταν να πραγματοποιεί, αναταραχές, προπαγάνδα και δολοφονίες στην Τουρκία και στο εξωτερικό.

*Το Νοέμβριο του 1922, ο Φουάτ Μπέης περιφέρονταν στην περιφέρεια Διδυμοτείχου 

Ο ίδιος ο Φουάτ Μπέης στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του αναφέρει ότι το 1913 επί Προσωρινής Αυτόνομης Διοίκησης της Θράκης, με τουρκικές δυνάμεις έκαψε τα χωριά Έβρου και Ροδόπης Teke (σήμερα Ταύρη), Torbalı (σήμερα Πυλαία), Pişman (σήμερα Πεσσάνη), Vakıf (σήμερα Βάκος), Çamurdere, Domuzdere (τοποθεσία ΒΑ κοντά στην Πόρπη Ροδόπης με πολλά αγριογούρουνα),Çukur, Bahadirviran (σήμερα Νέα Σάντα), Derbent (σήμερα Δέρειο), Papaz, Fındıcak (σήμερα Λεπτοκαριά), Şıçanlık (σήμερα Ποντίκια, χωριό επάνω από τη Νέα Σάντα), Merhemli (σήμερα Πέπλος), Balik (σήμερα Μελία).

Το 1920 συμμετείχε στην οργάνωση της πολύνεκρης εισβολής κομιτατζήδων στα Πετρωτά και το Μάιο του 1923 πήρε μέρος στην επίθεση στον Εχίνο, που κατέληξε στο φόνο του ταγματάρχη Πετρουτσάκου.

Επί Διασυμμαχικής Θράκης το 1919, ο Τεφήκ Μπέης και οι συνεργάτες του Σαμπρή και Μαχμούτ Νεδήμ είχαν επισκεφθεί κατ’ επανάληψη τον Χαρίσιο Βαμβακά, τον οποίο διαβεβαίωναν ότι εργάζονται για την προσέγγιση με την Ελλάδα, αλλά παρασκηνιακά δρούσαν εναντίον της. Για τον Τεφήκ Μπέη γνωρίζουμε ότι τελικά κατέφυγε στη Βουλγαρία.

Το 1921 είχαν  διατυπωθεί κατηγορίες ότι η αντιβενιζελική κυβέρνηση, προσπαθούσε να προσεγγίσει το τουρκικό στοιχείο. Και επέτρεψε να επιστρέψει από τη Βουλγαρία ο Τεφήκ Μπέης, πρόεδρος της λεγόμενης Θρακικής κυβέρνησης, προστατευόμενος του νομάρχη Ροδόπης  Γιαννόπουλου. Επετράπη επίσης να επιστρέψουν και πολλοί φυγάδες Τούρκοι, που εντάσσονταν στο κόμμα του Δημητρίου Γούναρη.

Η Τουρκοβουλγαρική συνομωσία, που πλανιόταν επάνω από την μόλις απελευθερωθείσα Θράκη, σκόνταψε τελικά στο Διδυμότειχο...

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Υστερόγραφο

*Για να γίνει κατανοητή η δράση του Φουάτ Μπέη, που κατόπιν μετονομάστηκε σε Φουάτ Μπαλκάν, συνιστώ να διαβάσετε και τρία επιπλέον άρθρα, που αναφέρονται στην δράση του εναντίον της απελευθέρωσης της Θράκης, στους ακόλουθους συνδέσμους:

1)  https://sitalkisking.blogspot.com/2021/05/blog-post_22.html

2) https://sitalkisking.blogspot.com/2021/07/blog-post_18.html

3) https://sitalkisking.blogspot.com/2021/06/blog-post_5.html

 

ΠΗΓΗ

*Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών

 

              

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ"




Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022

Η μαϊμού που δάγκωσε το βασιλιά Αλέξανδρο, ήταν…δύο τελικά!!!

*Ο βασιλιάς Αλέξανδρος και το λυκόσκυλο Φρίτς, που άρχισε το σκυλοκαβγά με τη μαϊμού




 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης 


 


               Μια μαϊμού, άλλαξε τη ροή της ιστορίας της Ελλάδας το 1920 και έφερε τα πάνω- κάτω. Ήταν η μαϊμού που δάγκωσε το βασιλιά Αλέξανδρο και προκάλεσε τον αδόκητο θάνατο του στις 12 Δεκεμβρίου 1920 (παλαιό ημερολόγιο). Τα γεγονότα όμως άρχισαν ουσιαστικά από το 1917 και είχαν αυτό το τραγικό τέλος.

            To  1917, ήταν μια κρίσιμη χρονιά. Στην Ευρώπη μαίνονταν ακόμα ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκείνη όμως τη χρονιά μπήκε στον πόλεμο η Αμερική στο πλευρό των συμμάχων της Αντάντ, κάτι που έκρινε αποφασιστικά την έκβασή του. Την ίδια χρονιά στη Ρωσία επικρατούσε η επανάσταση των μπολσεβίκων.

Και ενώ συνέβαιναν αυτά γύρω μας, η χώρα ζούσε στο αποκορύφωμα του Εθνικού Διχασμού, με τον βασιλιά Κωνσταντίνο να επιμένει στην ουδέτερη στάση της Ελλάδας και τον Βενιζέλο να επιζητεί την έξοδο της Ελλάδας στο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Άλλωστε από το 1916 ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε προχωρήσει σε χωριστικό κίνημα, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και επέτρεψε την αποβίβαση συμμαχικών στρατευμάτων στο λιμάνι της.

Το 1917 λοιπόν, με επέμβαση των συμμάχων, έγινε αποκλεισμός του λιμανιού του Πειραιά, απόβαση στρατευμάτων και κανονιοβολισμό της Αθήνας. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και με το διάδοχο του Γεώργιο και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του, εγκαταστάθηκε στην Ελβετία. Νέος βασιλιάς μετά από πολλά παρασκήνια ορκίσθηκε τον  Ιούνιο του 1917, ο βασιλόπαις Αλέξανδρος νεώτερος γιος του Κωνσταντίνου.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022

1920: Η Θράκη απελευθερώθηκε, αλλά ο τρόμος παρέμενε

*Ζεύξη του ποταμού Άρδα από τα βουλγαρικά στρατεύματα το 1913




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                                                                                         

 

               Το μεσοδιάστημα από την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης το Μάιο του 1920 έως την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης, αλλά και νωρίτερα, υπήρξε χρόνος αγαλλίασης, που όμως παρά την παρουσία του ελληνικού στρατού δεν κατόρθωσε να εξαλείψει το φόβο από την εγκληματικής δράση Τούρκων και Βουλγάρων εναντίον του Ελληνικού στοιχείου.

               Μέγιστο παράδειγμα η φοβερή επίθεση Τουρκοβουλγαρικής συμμορίας  στα Πετρωτά του Βορείου Έβρου.    

Στις 17 Μαρτίου 1920, μια συμμορία Βουλγάρων και Τούρκων κομιτατζήδων με αρχηγό τον  Αμέτ Μπέη από τη Νέα Βύσσα μπήκε ξαφνικά στο Καραμπάγ (Πετρωτά). Μαζί με τους Τούρκους κομιτατζήδες, που τους καθοδηγούσε ο Φουάτ Μπαλκάν, αξιωματικός του Τουρκικού στρατού συνέπραττε όπως διαπιστώθηκε αργότερα και μια διμοιρία του βουλγαρικού στρατού υπό τον υπολοχαγό Ζαχάρωφ. Η εισβολή εκείνη υπήρξε άκρως αιματηρή. (Εξιστόρηση εκείνης της επίθεσης μπορείτε να διαβάσετε στη θέση https://sitalkisking.blogspot.com/2018/02/1920.html).

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022

Η ίδρυση τραπεζικών καταστημάτων στην απελευθερωμένη Θράκη το 1920

*Το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Αδριανούπολη


 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 


               Η ανασυγκρότηση της Θράκης κατά την φάση της απελευθέρωσή της το 1920, υπήρξε βασική μέριμνα του κράτους, δεδομένου ότι ο ελληνικός πληθυσμός της αντιμετώπισε τρομερές διώξεις και ποικίλες καταστροφές. Διώξεις που άγγιξαν τον ορισμό της γενοκτονίας και καταστροφές κάθε περιουσιακού στοιχείου, από τα σπίτια έως τα μικρότερα γεωργικά εργαλεία.

               Το βασικό τραπεζικό ίδρυμα της χώρας, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θράκης, άρχισε να ιδρύει υποκαταστήματα και να επεκτείνει τις εργασίες της με στόχο την υποστήριξη της γεωργικής, εμπορικής και βιομηχανικής πίστης. Το κράτος απέβλεπε στην οικονομική ενίσχυση του πληθυσμού της Θράκης «από οκταετίας διωκομένου και καταδυναστευομένου» όπως είχε γράψει τότε μια εφημερίδα.

               Όταν απελευθερώθηκε αρχικά  η Δυτική Θράκη το Μάιο του 1920, η Εθνική Τράπεζα έσπευσε να ιδρύσει υποκαταστήματα στην Ξάνθη, την Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή) και το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) με διευθυντές αντίστοιχα τους Μωραΐτη, Νεζερίτη και Κανέτσο.

               Στη συνέχεια, όταν καταλήφθηκε η Ανατολική Θράκη από τον Ελληνικό στρατό τον Ιούλιο του 1920 εστάλη στην Αδριανούπολη ο επιθεωρητής της Εθνικής Τράπεζα Χονδροδήμος με εντολή να ιδρύσει και να οργανώσει υποκαταστήματα και τραπεζικά πρακτορεία σε περισσότερες πόλεις της Θράκης. Ταυτόχρονα τον επιθεωρητή Χονδροδήμο ανατέθηκαν και καθήκοντα οικονομικού συμβούλου του Ύπατου Αρμοστή Αντώνιου Σαχτούρη. Ο Χονδροδήμος περιόδευσε στη Θράκη και μελέτησε την δυνατότητα ίδρυσης υποκαταστημάτων στην Αδριανούπολη, τις Σαράντα Εκκλησίες, τη Ραιδεστό και την Καλλίπολη και πρακτορείων σε άλλες πόλεις.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022

Τα βάσανα της Θράκης και ο ληστής Καραμπιγιούκ, που ήταν Έλληνας!!!

*Η ληστανταρτική ομάδα του Δημήτρη Καραμπιγιούκ (Οθωμανικά Αρχεία)


 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Οι μέρες της απελευθέρωσης της Δυτικής Θράκης, μέρες χαράς και Ανάστασης, δεν είχαν αντιστοίχιση και στην Ανατολική Θράκη, καθώς τις προσδοκίες της λύτρωσης, σκίαζαν απερίγραπτα περιστατικά βίας και καταδίωξης των Χριστιανών της υπαίθρου.

               Περιγραφές της δυσχερούς διαβίωσης λείπουν από τον Τύπο της ελεύθερης Ελλάδας. Αντίθετα οι υπηρεσιακές αναφορές των διπλωματικών μας εκπροσώπων, διασώζουν σε αδρές γραμμές το δράμα των Ανατολικοθρακιωτών, που ενώ περίμεναν από μέρα σε μέρα να ζήσουν και αυτοί το θαύμα της απελευθέρωσης, έπρεπε ταυτόχρονα επειδή ζούσαν σε κλίμα τρόμου, να οργανώνουν την προσωπική και οικογενειακή τους άμυνα.

               Γνωρίζουμε ότι η Δυτική Θράκη μετά από συναίνεση και των συμμάχων της Αντάντ, απελευθερώθηκε από τα Ελληνικά στρατεύματα το Μάιο του 1920, ενώ η απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης, έγινε τον Ιούλιο του ίδιου έτους.

               Αρκετά πριν από το Μάιο του 1920, η δημόσια τάξη και ασφάλεια είχε διασαλευθεί στην περιοχές των Μαλγάρων και της Κεσσάνης, όπου επικρατούσε φόβος και τρόμος . Η Υπάτη Αρμοστεία της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, πληροφορούσε το εθνικό κέντρο, ότι ληστρικές συμμορίες Τουρκικές αλλά και Ελληνικές διέπρατταν πολλά κακουργήματα και φόνους κατά των Χριστιανών εκβιάζοντας και αποσπώντας χρήματα. Εδώ μπορούμε να διακρίνουμε, ότι ίσως μερικές Ελληνικές ληστανταρτικές ομάδες, συγκροτήθηκαν για να αποτελέσουν μια μορφή άμυνας των χωρικών στις διώξεις και στα κάθε μορφής κακουργήματα των Τούρκων.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

 

*Από την εκπομπή της 17ης Μαΐου 2022



               Αυτό ήταν το 15ο επεισόδιο της εκπομπής των "Καστρινών Διαλόγων" για την χρονική περίοδο 2021-22. Είχε επετειακό χαρακτήρα και αναφορά στο γεγονός της απελευθέρωσης του Διδυμοτείχου το Μάιο του 1920.
Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο κ. Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης, δημοσιογράφος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας. Παρουσίαση Γιάννης Σαρσάκης, συγγραφέας.















Τρίτη 12 Απριλίου 2022

1922 – Τα αναπάντητα ερωτήματα της καταστροφής: Άλλαξαν την πορεία και την κατάληξη της εκστρατείας οι εκλογές του 1920;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/world/561790588/1922-ta-anapantita-erotimata-tis-katastrofis-allaxan-tin-poreia-kai-tin-katalixitis-ekstrateias-oi-ekloges-toy-1920/ 

*Ο Κωνσταντίνος και η Σοφία σε μια άμαξα στο Σεν Μόριτζ το 1920. Το ζήτημα της επανόδου του στον ελληνικό θρόνο βρέθηκε στο επίκεντρο των εκλογών του 1920. (Michel de Grèce, «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ-ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ»)

 

 


 

*Η ήττα του Βενιζέλου,

η επαναφορά του Κωνσταντίνου

και οι εσωτερικές και διεθνείς διεργασίες

 





Γράφουν οι κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΗΝΑΚΑΚΗΣ,

ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

  


Στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 οι νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραφαν στη Γαλλία τη Συνθήκη των Σεβρών, που διαμοίραζε τα εδάφη της πρώην αυτοκρατορίας. Με τη συνθήκη περιέρχονταν στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Θράκης, η ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης, η Ίμβρος και η Τένεδος, καθώς και η Λήμνος, η Λέσβος, η Χίος, η Ικαρία, η Σαμοθράκη και η Σάμος.

Ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας και πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε καταφέρει να σχηματίσει την «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», σύμφωνα με την έκφραση της εποχής – τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο. Ποιος όμως θα επέβαλλε στο πεδίο την εύθραυστη Συνθήκη των Σεβρών; Την ίδια απορία είχε τότε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ από τη θέση του υπουργού Πολέμου της Μεγάλης Βρετανίας: «Επιτέλους ειρήνη με την Τουρκία. Και για την επικύρωσή της, πόλεμος με την Τουρκία. Παρ’ όλα αυτά, όσον αφορά τις μεγάλες συμμαχικές δυνάμεις, ο πόλεμος θα δινόταν μέσω πληρεξουσίου. Και οι πόλεμοι που δίνονται από τα μεγάλα έθνη μέσω πληρεξουσίου αποβαίνουν πολύ επικίνδυνοι για τον πληρεξούσιο» (Τζάιλς Μίλτον, «Χαμένος Παράδεισος», Μίνωας, 2022, σ. 212).Στο έδαφος της Μικράς Ασίας συνεχίζονταν οι επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού απέναντι στις δυνάμεις του Μουσταφά Κεμάλ, αλλά τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της εκστρατείας είχαν αρχίσει να γίνονται φανερά.

Ο Βενιζέλος πίστευε ότι οι διπλωματικές επιτυχίες του θα ήταν και το εισιτήριό του για τη νίκη στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Το ίδιο πίστευαν το επιτελείο του και οι ξένοι σύμμαχοι. Για πρώτη φορά θα ψήφιζε η Ανατολική Θράκη, ενώ με ειδικά ψηφοδέλτια θα ψήφιζε επίσης ο στρατός στον τόπο υπηρεσίας του. Ωστόσο, κανείς δεν είχε υπολογίσει σωστά τις πολιτικές διεργασίες στο εκλογικό σώμα.

Επιπλέον, ο αιφνίδιος θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου (12 Οκτωβρίου) από δάγκωμα πιθήκου δημιούργησε ένα κλίμα «επιστροφής» του βασιλιά Κωνσταντίνου στις τάξεις των αντιβενιζελικών –και όχι μόνο– και μετέτρεψε τις εκλογές του Νοεμβρίου σε άτυπο δημοψήφισμα για τη μοναρχία.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Περιμένοντας τη λευτεριά στη Θράκη, το 1920

*Το Διδυμότειχο του 1920


 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Η άνοιξη του 1920 στη Θράκη δεν ήταν ίδια όπως τις προηγούμενες χρονιές. Είχε πλέον απέραντη προσμονή γιατί ήταν φανερό πώς πλησίαζε η ώρα της ελευθερίας. Όλων τα βλέμματα ήταν στραμμένα προς τα δυτικά για να ανταμώσουν με το βλέμμα τους τα ελληνικά στρατεύματα, που θα έφερναν το άγγελμα της χαράς. Τα βράδια όμως, υπήρχε ακόμα φόβος. Οι μέρες της άνοιξης του 1920 στη Θράκη, ήταν ανάμικτες. Αδημονία και τρομοκρατία, ελπίδα και φόβος. Όμως η απελευθέρωση ζύγωνε…

               Ο στρατός από το Μάιο 1919 είχε αποβιβαστεί στη Σμύρνη. Άλλες δυνάμεις περίμεναν στην ήδη απελευθερωμένη Ξάνθη από τον Οκτώβριο της ίδια χρονιάς. Και οι νικητές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνεδρίαζαν στο Παρίσι για να ρυθμίσουν τις συνθήκες της ειρήνης.

Στη Θράκη οι γυναίκες άσπριζαν τα σπίτια τους και έραβαν ελληνικές σημαίες για να υποδεχτούν τα φανταράκια. Επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων που θα προχωρούσαν σε απελευθέρωση αρχικά της Δυτικής Θράκης και μετά της Ανατολικής είχε τοποθετηθεί ο διοικητής του Σώματος Εθνικής Άμυνας αντιστράτηγος Εμμανουήλ Ζυμπρακάκης, με απόφαση του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου.

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021

ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗ "ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ"- BINTEO





Η απελευθέρωση της Θράκης το 1920, αλλά και πολλές πτυχές των δεινών που τράβηξαν οι Θράκες, από Τούρκους και Βουλγάρους, περιγράφονται στο παρακάτω ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζει ο Χρήστος Βασιλόπουλος στην τηλεοπτική εκπομπή 
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




Σάββατο 14 Αυγούστου 2021

Τότε, που όλοι αδημονούσαν να δουν ελεύθερη τη Δυτική Θράκη…

*Όταν το Μάιο του 1920, το όνειρο έγινε πραγματικότητα.


 


 

Το χρονικό των ημερών,

που οδήγησαν στην απελευθέρωση

 

 


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Όταν την άνοιξη του 1920 αναγγέλθηκε από το Σαν Ρέμο ότι η Ελλάδα έπαιρνε ολόκληρη τη Θράκη έως τη γραμμή της Τσατάλτζας καθώς και τη χερσόνησο της Καλλίπολης, αμέσως δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ένα κλίμα αδημονίας, που κόντεψε να δημιουργήσει εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου.

               Το Σαν Ρέμο είναι παραθαλάσσια πόλη της βόρειας Ιταλίας, στην περιφέρεια της Λιγουρίας. Εκεί, το 1920 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη του Σαν Ρέμο, η οποία αφορούσε το μέλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οδήγησε στη Συνθήκη των Σεβρών.

               Ο Απρίλιος και ο Μάιος του 1920 ήταν γεμάτοι με γεγονότα, που είχαν σαν άξονα την επικείμενη απελευθέρωση της Θράκης. Οι πάντες περίμεναν τη μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης, αλλά την ευθύνης της ομαλής εξέλιξης των γεγονότων την είχε η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των συμμαχικών κρατών, που είχαν νικήσει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τους Γερμανούς.

               Αυτά τα γεγονότα θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε με βάση την ημερολογιακή εξέλιξή τους.   

               Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι από πολύ νωρίς, από τις 2 Απριλίου, ο Σύλλογος Νέων Καραγατσίου «Η Αναγέννησις» με επιστολή του, έστελνε δίκην κατασκόπου πληροφορίες για στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων και των Βουλγάρων κομιτατζήδων στην περιοχή του. Όλοι ήθελαν να βοηθήσουν το στρατό

               Από τις 9 Απριλίου 1920 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Πατρίς» Γεώργιος Συριώτης, τηλεγραφούσε από το Σαν Ρέμο ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος, πρότεινε ευθέως στη Διάσκεψη για την Ειρήνη, να αναλάβει η Ελλάδα με δικές της δυνάμεις την εκτέλεση των όρων της συνθήκης, σχετικά με τους όρους που θα επιβληθούν στην Τουρκία. Μίλησε 1,5 ώρα, εκθέτοντας αναλυτικά τις ελληνικές αντιλήψεις σε σχέση με την ηττημένη Τουρκία.

               Είχε προηγηθεί η ανάλυση των αρμόδιων στρατηγών επί των μέτρων που είχε προτείνει ο Γάλλος στρατάρχης Φος, που όμως ήταν περισσότερο μέτρα επιδεικτικής φύσεως και με δυνατότητα να ληφθούν μόνο αν η Τουρκία θα δημιουργούσε δυσχέρειες στην εφαρμογή της συνθήκης.

               Ο Συριώτης έγραφε, ουσιαστικά φέροντας το άγγελμα της απελευθέρωσης της Θράκης:

               «Εν συμπεράσματι πιστεύω ότι περί το τέλος της εβδομάδος θα εγκριθεί οριστικώς η συνθήκη, φέρουσα την Ελλάδα μέχρι της Τσατάλτζας, περιλαμβανομένης και της Αδριανουπόλεως».

               Την επομένη 10 Απριλίου δημοσιεύονταν δήλωση του Βενιζέλου προς τον Συριώτη ότι «τα Ελληνικά ζητήματα βαίνουν καλώς εις την Συνδιάσκεψιν, προσεγγίζοντας προς ευτυχή λύσιν». Την ίδια μέρα ξεκαθάριζε προς τον απεσταλμένο του «Ταχυδρόμου της Ιταλίας» ότι η Σμύρνη παραχωρείται στην Ελλάδα, η δε Κωνσταντινούπολις παραμένει υπό την Τουρκική κυριαρχία.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2021

Ο Παντελής Αθανασιάδης στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Νέας Ορεστιάδας, για το πέρασμα του Ν. Καζαντζάκη από τη Θράκη, το 1920

Σήμερα στις 12.30 μμ ήμουν καλεσμένος της δημοσιογράφου Αναστασίας Πατλακίδου, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Νέας Ορεστιάδας. Μιλήσαμε για το πέρασμα του διεθνώς καταξιωμένου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη από την Διασυμμαχική Θράκη, τον Ιανουάριο του 1920. Τότε που η Θράκη όδευε προς την ελευθερίας της...



Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021

Ο Νίκος Καζαντζάκης «ξηλώνει» από τη θέση του τον Βούλγαρο υγειονόμο του Δεδέαγατς, το 1920

*Ο Χαρίσιος Βαμβακάς με τον Γάλλο στρατηγό Αντουάν Σαρπύ.


 



 

*Εμπόδιζε την παλιννόστηση

των Θρακών προσφύγων

στη Διασυμμαχική Θράκη

 

 



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Για το υπηρεσιακό πέρασμα του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη το 1920 από τη Θράκη, που όδευε προς την απελευθέρωσή της, έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν και το σχετικό άρθρο μπορείτε να τα διαβάσετε στη θέση https://sitalkisking.blogspot.com/2018/02/1920_27.html). Σήμερα θα αναφερθούμε σε μια εντελώς άγνωστη προσπάθειά του να «ξηλωθεί» από τη θέση του ο Βούλγαρος υγειονόμος του Δεδέαγατς, που πρόβαλε διαρκώς προσκόμματα στην παλιννόστηση των Θρακών προσφύγων.

               Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι με βάση τη συνθήκη του Νεϊγύ, στις 27 Νοεμβρίου 1919 η ηττημένη Βουλγαρία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματά της επί της Δυτικής Θράκης. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία της Διασυμμαχικής Θράκης. Στη Γαλλία δόθηκε εντολή να διοικήσει αυτό το νεόκοπο κρατίδιο ενόψει των αποφάσεων για την οριστική τύχη της περιοχής. Επικεφαλής της Διασυμμαχικής Θράκης τοποθετήθηκε ο Γάλλος στρατηγός Αντουάν Σαρπύ, με πολιτικό σύμβουλο το Χαρίσιο Βαμβακά. Παράλληλα ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έδινε αγώνα στο Παρίσι να κατακυρωθεί στην Ελλάδα η Δυτική και Ανατολική Θράκη, κάτι που έγινε το 1920.

Νωρίτερα στην Αθήνα στις 8 Μαΐου 1919 ο Βενιζέλος  είχε διορίσει τον μετέπειτα διεθνώς γνωστό συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη, αρχικά διευθυντή και στη συνέχεια Γενικό Διευθυντή του νεοσύστατου Υπουργείου Περίθαλψης, με βασική αποστολή τον επαναπατρισμό 150.000 Ποντίων του Καυκάσου, που αντιμετώπιζαν απηνείς διωγμούς από τους επαναστατημένους μπολσεβίκους του Λένιν. Οι Πόντιοι του Καυκάσου μεταφέρθηκαν με πλοία και εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι στη Μακεδονία και λιγότεροι στη Θράκη.

Το δεύτερο σκέλος της αποστολής του στη Θράκη, ήταν να επιλύσει προβλήματα των παλιννοστούντων Θρακών, μετά την αποχώρηση των Βουλγάρων και την εγκατάσταση εκεί συμμαχικών στρατευμάτων. Ήταν το μεταβατικό καθεστώς της λεγόμενης Διασυμμαχικής Θράκης. Συμμαχικά στρατεύματα κατέλαβαν τη βουλγαροκρατούμενη Δυτική Θράκη, αλλά ένα μεγάλο μέρος των υπηρεσιών ήταν στα χέρια Βουλγάρων, αφού η συνθήκη του Νεϊγύ, αφορούσε μόνο την αποχώρηση των στρατευμάτων.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

Κριτική της δράσης του Τούρκου Ολυμπιονίκη, που έδρασε ως κομιτατζής στη Θράκη

 
*Ο Φουάτ Μπαλκάν, με τους συνεργάτες του Ραΐκ Εφέντη από τη Δράμα 
και Χασάν Εφέντη από την Ξάνθη


 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Η δράση του Τούρκου Ολυμπιονίκη της ξιφασκίας, Φουάτ Μπέη, που έδρασε ως κομιτατζής στη Θράκη, συνεργαζόμενος με τους Βουλγάρους , εναντίον των Ελλήνων, απασχόλησε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, σε δύο προηγούμενα άρθρα.

               Στην Τουρκία όπου η δράση του υπήρξε πολυποίκιλη, ο Φουάτ Μπέης, που έλαβε λόγω της δράσης του το όνομα Φουάτ Μπαλκάν, θεωρείται ήρωας. Επιπλέον θαυμάζεται γιατί υπήρξε ιδρυτής της γνωστής αθλητικής ομάδας Μπεσίκτας και πολιτικός. Ο Φουάτ Μπαλκάν λειτούργησε ως κατάσκοπος της μυστικής οργάνωσης των Νεότουρκων Teşkîlât-ı Mahsûsa. Η μυστική αυτή παρακρατική οργάνωση ιδρύθηκε από τον Εμβέρ Πασά στο πλαίσιο της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων. Στόχος της ήταν να πραγματοποιεί, αναταραχές, προπαγάνδα και δολοφονίες στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Δραστηριοποιήθηκε από το 1911.

               Ωστόσο η υπονομευτική αποστολή του στη Θράκη, δεν θεωρείται ότι πέτυχε γενικά. Όπως έχει εξηγηθεί και στα προηγούμενα άρθρα  ο Φουάτ Μπέης στο τελευταίο στάδιο της δράσης του ήρθε στη Θράκη για να οργανώσει μορφή αντίστασης, ώστε να απασχολούνται στρατιωτικές δυνάμεις εκεί και να μην αποστέλλονται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Ο στόχος αυτός δεν επιτεύχθηκε και η ελληνική ήττα του 1922, οφείλεται σε εντελώς διαφορετικούς παράγοντες.

               Μια άλλη αποτυχία των στόχων του Φουάτ Μπέη ήταν η αδυναμία συνένωσης των Μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίοι διασπάστηκαν, όπως έδειξε η εκλογή του Εμμανουήλ Δουλά ως προέδρου του Πολιτικού Συμβουλίου της Διασυμμαχικής Θράκης το 1919, με υποστήριξη Μουσουλμάνων, που δεν πειθάρχησαν στα κελεύσματα του Φουάτ και των άλλων. Η διάσπαση φάνηκε και λίγο  αργότερα, ότι άρχισε η προέλαση του ελληνικού στρατού που απελευθέρωσε τη Δυτική Θράκη το Μάιο και την Ανατολική Θράκη τον Ιούλιο του 1920. Με άλλα λόγια φάνηκε η αδυναμία του Φουάτ Μπέη στη Δυτική Θράκη όπως και του Τζαφέρ Ταγιάρ στην Ανατολική Θράκη να οργανώσουν έστω και μια ελάχιστη αντίσταση στον ελληνικό στρατό, που ολοκλήρωσε την απελευθερωτική αποστολή του χωρίς σοβαρή μάχη. Ο Ταγιάρ μάλιστα, όπως είναι γνωστό συνελήφθη αιχμάλωτος από ένα τσομπανόπουλο! (βλέπε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2016/05/1920.html

               Μερική αποτυχία είχε και στην παρασκηνιακή προσπάθειά του να αντιδράσουν οι Μουσουλμάνοι στην εγκατάσταση προσφύγων στα χωριά τους. 

Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι στο Διδυμότειχο της απελευθέρωσης του 1920

*Το επιτελείο διοίκησης του Χαρίσιου Βαμβακά στη Διασυμμαχική Θράκη


 


 

*Ονόματα των πρώτων στελεχών

της δημόσιας Διοίκησης

 

 


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


Η απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης το Μάιο του 1920, δεν υπήρξε αποτέλεσμα μιας αυτόματης μεταβίβασης εξουσίας από ένα κυρίαρχο σε άλλον. Ούτε αποτέλεσμα σκληρών μαχών, γιατί η Βουλγαρία που την κατείχε με την άδικη  συνθήκη του Βουκουρεστίου από το 1913 ήταν πλέον η ηττημένη όχι μόνο των Βαλκανικών Πολέμων, αλλά και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τη Δυτική Θράκη όμως διεκδικούσε με όλες τις δυνάμεις της κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης Ειρήνης στο Παρίσι η Βουλγαρία και χρειάσθηκαν πολλές προσπάθειες και ποικίλοι  διπλωματικοί ελιγμοί για να εκδιωχθεί από εκείνα τα εδάφη η Βουλγαρία, η οποία κατηγορήθηκε σφοδρά για εφαρμογή στυγνής πολιτικής εθνοκαθάρσεων εις βάρος του ελληνορθόδοξου και μουσουλμανικού στοιχείου κατά την πενταετία 1913-1918. Τελικά στις 17 Σεπτεμβρίου 1919, το Ανώτατο Συμβούλιο των Συμμάχων στο Παρίσι αποφάσισε την εκκένωση της Δυτικής Θράκης από τους Βούλγαρους. Η ιστορική αυτή απόφαση, επικυρώθηκε στο προάστιο Νεϊγύ των Παρισίων στις 27 Νοεμβρίου 1919. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή η Βουλγαρία παραιτείτο από όλες τις βλέψεις της στην περιοχή.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Η απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   https://www.kathimerini.gr/1078562/gallery/epikairothta/ellada/h-apeley8erwsh-ths-dytikhs-8rakhs
*Είσοδος του υποστρατήγου Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν στην Αλεξανδρούπολη.







Του κ. ΑΛΕΞΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ*



Στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι, με συντονισμένες ενέργειες, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Έλληνας πολιτικός αντιπρόσωπος στην προσωρινή γαλλοκρατούμενη Συμμαχική Διοίκηση της Δυτικής Θράκης (Thrace Interalliée), Χαρίσιος Βαμβακάς, έδιναν σκληρή μάχη για την εκχώρηση της Θράκης στην Ελλάδα κατά το πρώτο ήμισυ του 1919. 
Όπως είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο («Κ», 20.10.2019), ειδικά ο Βαμβακάς, έμπειρος διπλωμάτης και στενός συνεργάτης του Έλληνα πρωθυπουργού, κατάφερε, σε μικρό χρονικό διάστημα, να προωθήσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα της Ελλάδας στη Δυτική Θράκη κερδίζοντας τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους των κατοίκων της περιοχής. Με την υποστήριξη του γενικού κυβερνήτη της διασυμμαχικής διοίκησης στρατηγού Σαρπί, κατόρθωσε να αναδείξει την Ελλάδα ως μελλοντική προστάτιδα δύναμη της περιοχής, αποκαθιστώντας τις διαταραγμένες πολιτικές και πληθυσμιακές ισορροπίες, που είχαν συντελεστεί επί βουλγαρικής κατοχής της Δυτικής Θράκης (1913-1918).
Κύριος αντίπαλος της ελληνικής προσάρτησης της Θράκης υπήρξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες υποστήριζαν με εμμονή την εδαφική διέξοδο της Βουλγαρίας στο Αιγαίο. Όπως φαίνεται, είχε αναπτυχθεί ένα ισχυρό και αποτελεσματικό λόμπι στην Ουάσιγκτον αλλά και στο Παρίσι υπέρ της διατήρησης των βουλγαρικών συνόρων του 1913. Το λόμπι αυτό υποστηριζόταν από τους προτεσταντικούς ιεραποστολικούς κύκλους και ιδίως από τους Βουλγαροαμερικανούς προτεστάντες, ενώ κύριοι χρηματοδότες του ήταν οι Βούλγαροι μεγαλέμποροι καπνού και οι Αμερικανοί συνέταιροί τους, παραδοσιακοί ανταγωνιστές των ελληνικών οικονομικών συμφερόντων στη Θράκη. Αρωγός των βουλγαρικών διεκδικήσεων υπήρξε ο Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον που συνδεόταν προσωπικά με το βουλγαρικό λόμπι, αφού η αδελφή της συζύγου του, είχε νυμφευθεί τον Βούλγαρο πρέσβη στη Ουάσιγκτον.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Οι πρώτοι Θράκες βουλευτές, των εκλογών του 1920

*Από τις συνεδριάσεις στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



Η Θράκη εφέτος γιορτάζει τα 100 χρόνια ελεύθερου βίου. Τον πρώτο καιρό κατά τα ισχύοντα στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, αποτέλεσε Υπάτη Αρμοστεία με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη και Ύπατο Αρμοστή τον Αντώνιο Σαχτούρη.
Η προσάρτησή της στην Ελληνική Επικράτεια έγινε με νόμο που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου. Ειδικότερα στις 18 Αυγούστου 1920, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός  Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ρακτιβάν, κατέθεσε στο Βουλή δυο νομοσχέδια. Το ένα «Περί προσαρτήσεως της Θράκης» και το άλλο «Περί βουλευτικών εκλογών εν Θράκη». Με το πρώτο νομοσχέδιο, η Ελλάδα προσαρτούσε στην Επικράτειά της, τόσο τη σημερινή Δυτική Θράκη, που παρέλαβε από τους συμμάχους της Αντάντ, όσο και την πρόσφατα απελευθερωθείσα από τους Τούρκους, Ανατολική Θράκη. 

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020

Σουφλί: Οδεύοντας προς την απελευθέρωση του 1920

*Η κοπή της πίτας από τον πρόεδρο Γ. Σιαλάκη και τα μέλη του ΔΣ




Με στόχο να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι εφέτος διανύουμε το εκατοστό έτος από την απελευθέρωση της Θράκης το 1920, ο σύλλογος Σουφλιωτών Αθήνας έκοψε την πίτα του σε ένα πολύ όμορφο, γεμάτο φως και χρώμα χώρο, με θέα την Ακρόπολη, στο roof garden, του ξενοδοχείου Athenian Callirhoe Exclusive Hotel. Συνέρρευσαν και συνεόρτασαν Σουφλιώτες αλλά και καταγόμενοι από τα περίχωρα του Σουφλίου, καθώς  και πολλοί φίλοι της Θράκης.
Η εκδήλωση πλαισιώθηκε με την επίκαιρη ομιλία του δημοσιογράφου και ιστορικού Παντελή Αθανασιάδη, με θέμα : «Σουφλί, οδεύοντας προς την απελευθέρωση του 1920».
Την επιτυχημένα εκδήλωση, τίμησαν με την παρουσία τους ο αυτοδιοικητικός παράγοντας της Καλλιθέας, Αντιδήμαρχος και Θραξ Κώστας Πολυχρονίδης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Καταγομένων από το Τρίγωνο  Έβρου, Χρήστος Δεληδήμου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Θρακιωτών και φίλων Θράκης Χρυσάφης Συκάκης, η Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών «Δόμνα Χ”Αντώνη Βισβίζη» Νατάσσα Πεντίδου, η εκπρόσωπος του Θρακικού Κέντρου- Εταιρία Θρακικών Μελετών Λίτσα Καμπακάκη ,η πολιτευτής του ΚΙΝΑΛ Νότιου Τομέα Αθήνας με καταγωγή από τη Σαμοθράκη Μαρία Μισέντου, ο συγγραφέας λογοτέχνης και ποιητής Γιώργος Κιουρτίδης και πολλοί Σουφλιώτες και άλλοι Θράκες. Η εκδήλωση πήρε χρώμα και ζωντάνια με την παρουσία 15μελούς χορευτικής Ομάδας, με παραδοσιακές φορεσιές κυρίως από το Σουφλί αλλά και από όλη τη Θράκη, από το Σύλλογο «Θρακιώτες Αθηνών» του Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...